Wandelpad uitlopend op een meertje

Sebastien glimlachte. 'Ik denk dat we zo beter terug kunnen gaan.'

Iluna knikte even en stond op, door de slaap stond ze wel wat wankel;, maar ze stond.

Sebastien glimlachte en pakte haar arm. 'Gata ht.'

Iluna knikte. "Ja, gewoon wat moe.." antwoordde ze en ze glimlachte naar hem. "En mijn ogen zijn geïrriteerd omdat ik m'n lenzen nog in heb.." mompelde ze.

Sebastien sloeg zijn armen om haar heen. 'Ahh arme schat.'

Iluna zette een pruillipje op en ze keek hem aan. "Dus ik weet niet of je het erg vindt om even mee te gaan naar mijn kamer zodat ik mijn lenzen kan verruilen voor mijn oh-zo-geweldige bril?" vroeg ze en ze veegde een haarlok achter haar oor.

Sebastien schudde zijn hoofd. 'Nee hoor vind ik niet erg, weet ik gelijk waar je slaap kamer is, en hoe die er uit ziet.' Hij glimlachte en pakte zijn spullen van de grond. 'Kom laten we dan gaan.'

Iluna pakte haar schoenen op en pakte zacht zijn hand vast. Ze liep langzaam terug naar de campus, genietend van het laatste beetje tijd zonder andere leerlingen.

Begin jij bij iluna's kamer?

is goed