Verborgen meertje

Dit is het verborgen meertje, hier worden soms door tweede jaars feesten georganiseerd of gewoon door iedereen die ervan weet - dat zijn er niet veel - gechilld.

Kris deed maar gewoon wat er van hem verwacht werd en liep als een of ander nieuwsgierig kind achter Iluna aan. Het enige parkje wat hij kende was het stadspark, maar het leek erop dat zij een veel interessantere plek kende. Hij vond het allemaal maar best, zolang hij maar geen zonnesteek opliep. 'Zal ik je tas anders even dragen?' vroeg hij uiteindelijk nog voor hij er erg in had. Niet dat hij ook maar enig idee had hoelang het nog lopen was naar het meer, maar hij vond het de taak van mannen om zoiets te doen - en het ging om het idee, toch?

Iluna keek even achterom naar hem en lachte even. "Heel aardig van je, maar we zijn er al." zei ze, waarna ze tussen een dikke laag treurwilg-takken door liep, waarna ze uitkwam bij een meertje, zo'n 5 meter diep op z'n diepst en met aan de ene kant een ongevallen boom, maar aan de andere kant ook prachtige bloemen en heerlijk, helder water. "Et voilá."

Had hij weer hoor. Wilde hij indruk maken, was het al te laat. Echt typisch. Niet dat hij zich er druk over ging maken nu, integendeel. Hij vluchtte achter haar aan, baande zich ook een weg door de takken heen en kwam zo uiteindelijk bij het meertje terug. 'Wauw! Dit is echt precies de plek waar ik behoefte aan had!' bracht hij verwonderd uit, terwijl hij zijn blik over de omgeving heen liet glijden. Het was echt prachtig, zeker nu de zon het water nog eens extra deed glinsteren. En er was water! Daar had hij ook echt naar verlangd die hele wandeltocht.

Iluna trok haar sandaaltjes uit en ging tot haar knieën het water in, haar jurkje kwam tot het midden van haar boven benen, dus dat kon prima. "Kom je ook het water in of niet?" vroeg ze, ze hield van water, al sinds ze klein was, was het haar favoriete element. Ze haalde een hand door haar haren, ze was blij met haar lange haren, maar met de hitte was het soms wel erg warm.

Het was Kris pas opgevallen hoe lange benen Iluna wel niet had toen ze het water in stapte. Waarschijnlijk was ze bijna even lang als hij, en dat beviel hem helemaal niet. Zeker niet aangezien ze geen hakken droeg. Dat betekende dat ze nog langer zou zijn met, en dan leek hij helemaal een liliputter. Hij vroeg zich ook sterk af of ze niet toevallig modellenwerk deed. Ze had er het figuur in ieder geval wel voor. Kris had niet eens door dat hij nogal aan het staren was geweest toen ze hem opeens uit zijn gedachten riep. 'Oh eh, ja! Ik kom eraan!' zei hij haastig. Hij schopte zijn schoenen en spijkerbroek uit en stapte met zijn boxershort het water in. Door de verfrissing voelde hij zich gelijk een stuk beter - en dat het ook nog heel rustig was bij het meer maakte het allemaal nog net iets fijner.

Iluna trok haar perzik-kleurige zomer jurkje uit en dook in haar paarse bikini het water in. Ze schaamde zich al een jaar of 3/4 niet meer voor haar lichaam, nadat ze flink was afgevallen, daarnaast; ze droeg toch nog een bikini. Ze kwam na een tiental seconden weer boven en veegde haar haren voor haar ogen weg, die als een gordijntje voor haar ogen hingen.

Kris volgde al snel het voorbeeld van Iluna. Niet dat hij zich ook maar ooit geschaamd had voor zijn lichaam - en dit soort dingen lag bij jongens ook gewoon heel anders dan bij meisjes. Ook zijn petje gooide hij in het gras neer, waardoor zijn haar meteen helemaal door de war zat. Het petje had sowieso geen enkele functie, behalve dan dat hij het leuk vond. Het stond altijd scheef op zijn hoofd en beschermde dus absoluut niet tegen het felle zonlicht - maar wat gaf hij erom?
Snel ging hij onder water en liet hij zijn haren nat worden, zodat die weer enigszins toonbaar waren, en kwam vervolgens weer boven water. 'Hoe kom je in godsnaam op een plek als deze?!' wilde hij nu toch wel weten.

Iluna haalde haar schouders op en klom op de stam van de omgevallen boom, op die manier was zij, op haar voeten na, helemaal uit het water. "Euhm.. 's Ochtends om 6 uur, als het nog donken is, een ochtendwandeling gaan maken en verdwalen en dan waar stromend water is wachten tot je iets kan zien." antwoordde ze en ze veegde wat losse stukjes boomschors van haar natte benen af.

Het was voor een meisje natuurlijk niet heel slim om met zo weinig kleding aan zo in het zicht te gaan zitten van een jongen van zijn leeftijd - en al helemaal niet als je een lichaam had als dat van Iluna. Nu had ze natuurlijk wel geluk dat Kris een van de meest onschuldige jongens was die er rondliepen, maar toch. Het bleef niet een van haar slimste acties tot nu toe. Zelfs een jongen als Kris had dan natuurlijk moeite om niet te gaan zitten staren. 'Oh, ik had een veel spannender verhaal verwacht,' grapte hij maar, zodat hijzelf ook weer afgeleid was. Al snel liet hij zichzelf op zijn rug dobberen en had hij de perfecte manier gevonden om zijn ogen op een andere plek te richten. Ha.

Iluna keek naar boven, naar de bovenkant van het watervalletje. "Ben je ooit van een waterval afgesprongen?" vroeg ze en ze liet zich terug in het water glijden. Ze bond haar lange haren in een staart, zodat ze niet steeds voor haar gezicht vielen - wat haar inmiddels erg begon te irriteren.

'Van een waterval?' herhaalde Kris verbaasd. 'Nee, nog nooit. Jij wel dan?' Hij was voor even helemaal vergeten dat er zich een waterval bevond bij dit meer, en kon zichzelf wel voor zijn kop slaan nu. Straks ging ze hem ook nog uitdagen om er vanaf te springen, en hij was echt als de dood voor dat soort dingen. God, hij durfde amper van de duikplank af te springen in het zwembad. Maar als hij dat ooit hardop zou moeten uitspreken..

Iluna knikte. "Vaak zat, cliffdiven ook al een paar keer." antwoordde ze en ze zwom naar het ondiepere deel, waar ze weer kon staan. "Wil je het een keer proberen?" vroeg ze en ze knikte naar het watervalletje, zo'n 10 meter hoog. Ze veegde het water met haar half-droge handen uit haar gezicht - last van uitgelopen make-up had ze niet, dat droeg ze vrijwel niet.

'Eh, is dat wel mogelijk hier? Het water is waarschijnlijk niet heel erg diep,' probeerde Kris zich nog enigszins uit de situatie te redden. Hij zag het absoluut niet zitten om van die hoogte het water in te springen, maar hij was niet van plan om dat toe te geven. Dit was het enige excuus dat hij zo snel bedenken kon, maar erg veel hoop op ontsnapping had hij niet. Ohgod, waarom was hij toch ook zo'n watje soms.

"Het diepste punt is 5 meter diep, recht onder de waterval. Plus, ik heb het al meerdere keren gedaan hier." antwoordde ze en ze liep het water uit. "Dus, kom je?" vroeg ze met een schuine glimlach op haar gezicht. "Het is minder eng dan het lijkt." zei ze geruststellend. Ze wist nog wel de eerste keer dat zij ging cliffdiven; doodeng vond ze het toen.

'Zeg, ik ben heus niet bang hoor,' verdedigde Kris zichzelf meteen. Dat begon al goed zeg. Hij zat hier amper een week op school of de mensen zouden hem al kennen als een of ander watje. Pfff, dat nooit. Hij klom snel het water uit en liep richting Iluna. Sowieso dat hij ging wachten tot zij gesprongen was want hij wist absoluut niet hoe je het beste richting het wateroppervlak kon gaan. Hij vond het maar niks, dit hele gedoe. Zijn hele lichaam stond strak van de spanning en hij was nog niet eens naar boven gelopen! Als dat maar goed ging..

Iluna liep langs de helling omhoog, richting de bovenkant van de waterval. Ze ging met haar voet door het beekje, dat uitmondde in de waterval en keek achterom naar Chris. "Watch and learn, my friend." zei ze en ze trok haar bikinibroekje en -topje even goed, waarna ze met een aanloopje van de rots/waterval afsprong, in het diepe deel van het meer.

Kris had niet eens tijd om haar tegen te houden of Iluna was de rotsen al afgesprongen. Hij liet zich geschrokken op de rand vallen zodat hij over de rotsen heen naar het water kon kijken, en zocht naar enig teken van leven. Ohgod, wat als ze zichzelf vermoord had met die sprong?! 'Iluna?!' riep hij overbezorgd naar beneden toe. 'Iluna leef je nog?!'

Iluna kwam na een korte tijd weer boven water en hoorde de bezorgde stem van Kris. "Ja hoor! Alles oké!" riep ze terug en ze zwom terug richting het ondiepe, zodat ze rustig kon gaan zitten, haar knieeën opgetrokken en haar blik was gericht op Kris. "Nou, kom op!"

Een golf van opluchting ging door Kris heen toen hij de stem van Iluna weer hoorde. Nou, nu hoefde hij in ieder geval niet uit te leggen waarom het meisje zomaar opeens verdwenen was toen hij met haar aan het zwemmen was geweest. Nu was het echter zijn beurt, en dat zag hij totaal niet zitten. Zeker niet nu hij de afstand van bovenaf bekijken kon. 'Ik eh..' Chris probeerde razendsnel met een excuus te komen, maar veel zinnigs schoot hem niet binnen. Vandaar dat zijn excuus ook gewoon totaal nergens op sloeg. 'De zon staat verkeerd, als ik nu spring schijnt de zon in mijn ogen en zie ik niet waar ik beland. Straks val ik op de rotsen!' Misschien moest hij voortaan iets beter nadenken voor hij zijn mond opentrok.

Iluna lachte even en stond op, enkel haar enkels zaten nu nog in het water. "Ik doe het met m'n ogen dicht joh!" riep ze terug en ze keek met een hand boven haar ogen naar boven. "Het is totaal niet eng, Kris!" lachte ze en ze maakte een vlecht van de staart die al in haar haren zat.

'Hier kun je overigens wel goed zonnen!' riep Kris terug, die dat argument nog best goed gevonden vond van zichzelf. Meisjes hielden ook van zonnen toch? Dan zou ze het vast een goed idee van hem vinden. 'De rotsen zijn niet heel vervelend om op te liggen dus..'

Iluna lachte. "Ik ben een latina, heb ik niet nodig!" riep ze terug, ze had al een olijfkleurige huid van zichzelf. Ze liep terug naar boven, naar Kris en legde haar handen op zijn schouders. "Geen excuses meer." fluisterde ze in zijn oor en ze duwde hem zachtjes een klein stukje naar voren, niet over de rand, maar wel een stukje daarnaartoe.

Voor Kris er erg in had stond Iluna opeens wel heel dicht bij hem, en stond hij geen twee tellen later zelf ook een heel stuk dichterbij de rand. In een reflex pakte hij Iluna's handen vast, die ze op zijn schouders had geplaatst, en keek hij geschrokken naar het water dat zich ver beneden zijn voeten bevond. Zijn hart klopte zo onderhand in zijn keel en hij durfde zich absoluut niet te verroeren. Waarom had hij dan ook gezegd dat hij dit wel even zou gaan doen!?

"Zullen we anders samen springen?" stelde Iluna glimlachend voor en ze haalde haar handen van zijn schouders af. "Als je het eng vindt mag je het eerlijk zeggen, ik hou m'n mond wel." Ze glimlachte. Ze had een hele goede vriend die nogal wat stoere praatjes had, maar eigenlijk dit soort dingen ook heel eng vond, dus in dat opzicht kon ze wel begrijpen waarom hij excuses bedacht, ze had zo'n soort situatie al eerder meegemaakt.