Wandelpad uitlopend op een meertje

Sebastien knikte. 'Dat heb ik ook met mijn tattoo.' Hij rolde zijn broekspijp iets om hoog en liet zijn draken tattoo zien. 'Dat staat voor macht en overleven.'

Iluna hield haar polsen naar voren en keek naar de woorden die erop stonden. "Deze heb ik laten zetten toen ik net uit huis was." zei ze, voor haar betekenden de woorden 'Stronger' en 'Faith' een nieuw begin, na het overlijden van haar moeder en het naar LA Arts gaan.

Sebastien glimlachte en drukte een kus op haar wang. 'We moeten maar van maken met de dingen die we hebben.' Hij deed zijn broek weer goed.

Iluna knikte. "Meer hebben we tenslotte niet." zei ze en ze legde haar hoofd tegen hem aan. Ze keek naar haar hand, die die van Sebatien nog steeds vast hield.

Sebastien glimlachte en liet zijn andere hand door haar haren heen gaan. 'Stiekem ben jij mijn engeltje.'

Iluna glimlachte even en keek hem aan. "Waar zijn mijn vleugeltjes dan?" vroeg ze grinnikend en ze streek met haar vingertoppen langs zijn wang.

Sebastien keek haar aan. 'Die vleugels moet je nog krijgen, lieve schat van me.' Hij glimlachte en pakte allebei haar handen.

Iluna glimlachte en keek hem aan. "En heb je enig idee wanneer?" vroeg ze en ze keek hem schuin aan.

Sebastien schudde zijn hoofd. 'Wanneer de tijd er voor is.' Hij glimlachte en trok haar dicht tegen hem aan.

Iluna glimlachte en streelde met haar duim de rug van zijn hand. "Dus zodra ik dood ben." zei ze grinnikend en ze sloot haar ogen even, zijn lichaamwarmte voelde heerlijk aan - dat ze het een beetje koud had was binnen no-time al verholpen.

Sebastien drukte een kus op haar voorhoofd. 'Ik heb geen idee wanneer dat is.' Hij ging liggen en trok haar zachtjes met hem mee.

Iluna legde haar hoofd op zijn borst en luisterde met gesloten ogen naar zijn hartslag. "Ik hoop snel." zei ze lachend.

Sebastien glimlachte en sloot zijn ogen. 'Misschien dat je dan eerst meer geluk moet vinden.'

Iluna knikte. "Misschien wel ja." zei ze en ze glimlachte, zonder enige reden. "Misschien vind ik dat wel eerder dan ik zou denken.."

Sebastien glimlachte en genoot van de warmte wat de laaste avond zon hun nog gaf. Het was al laat geworden maar dat maakte hem niet uit.

Iluna glimlachte toen ze zich bedacht dat ze altijd had gedacht dat dit soort taferelen zich enkel afspeelden in films.. Alleen hadden ze in films alleen de goede delen van het leven afgebeeld en zag zij ook de negatieve delen, maar op het moment zag ook zij enkel even de positieve.

Sebastien sloeg zijn armen beter om haar heen en glimlachte. 'Ik zou hier zo in slaap kunnen vallen.'

Iluna glimlachte toen hij dat zei. "Dan doe je dat toch.." zei ze zacht, zijzelf zou het ook totaal geen verkeerde plek vinden om in slaap te vallen, al helemaal niet in de armen van Sebastien.

Sebastien glimlachte. 'Oke dan slaap ik vannacht hier.' Hij ging wat beter liggen en keek haar even aan.

Iluna glimlachte naar hem. "Is het goed als ik er bij blijf liggen?" vroeg ze en ze keek hem recht aan.

Sebastien knikte licht. 'Waarom ook niet.' Hij glimlachte en sloot even kort zijn ogen tegen de laag staande zon.

Iluna glimlachte en sloot haar ogen weer, ze merkte hoe rustgevend ze het geluid van de omgeving en de ademhaling van Sebatien eigenlijk vond, alles buiten waar ze nu was, was voor heel even geen onderdeel van haar kleine wereldje meer.

Sebastien streelde haar wang en glimlachte. 'Je bent prachtig in deze zon.'

Iluna opende haar ogen even en keek hem aan, haar wangen begonnen weer te kleuren tot tomaatjes. "Jij ook.." fluisterde ze en ze glimlachte naar hem.

Sebastien voelde o zijn gezicht rood begon te worden en drukte snel en zacht een kus op haar mond.