Onbekend strand

Sebastien keek haar aan. 'Ach dat is nog lang niet alles. Mijn moeder heeft me verruilt, voor een adopthie kindtje, het gevoel dat het mee brengt is totaal niet prettig. Als of ik beter niet had kunne bestaan.'

Iluna knikte even. "Dat is echt heel erg heftig.." zei ze en ze keek hem recht aan. "Sinds ik zes ben, ben ik mishandeld door mijn stiefvader en mijn twee stiefbroers. Hij vond vrouwen minderwaardig en ook vond hij dat hij en zijn zoons het recht hadden mij seksueel te misbruiken, omdat hij tenslotte getrouwd was met mijn moeder. Ik ben sinds mijn moeder overleed, ruim een jaar geleden uit huis en sinds dien zit ik ook ongeveer op deze school. Ik wist dat hij nu niemand anders meer had op zich op uit te leven en dat zou ik niet trekken..." zei ze, het voelde goed het te zeggen, eerlijk te zijn tegen iemand.

Sebastien sloeg zijn armen om haar heen. 'Dat is ook vreselijk, je kan onze verhalen bijna als gelijk stellen.' Hij beet op zijn lip en sloot even zijn ogen.

Iluna legde haar hoofd tegen hem aan en knuffelde hem zacht. "Kan ik erop vertrouwen dat jij de enige blijft die dit weet?" vroeg ze zacht en ze keek hem recht in zijn ogen aan. Ze voelde zich prettig bij hem, veilig, vertrouwd.

Sebastien knikte. 'Je kan me vertrouwen.' Hij glimlachte en knuffelde haar. 'het komt allemaal wel goed.' Hij drukte zacht een kus op haar voorhoofd.

Iluna glimlachte even en drukte een kus op zijn wang. "Je bent echt een schatje." zei ze zacht en ze streelde zacht met haar vingertop langs zijn wang. Voor het eerst in tijden voelde ze zich... Aangetrokken tot iemand.

Sebastien trok haar zo naar hem toe zo dat ze niet kon zien dat hij rood werd. Het begon hem te iriteren dat hij steeds er rood door werd.

Iluna sloot even haar ogen, om te kunnen genieten van het heerlijke moment. Ze kon zich niet herinneren dat een jongen haar ooit zo'n speciaal, goed gevoel had gegeven, zonder er veel voor te doen.

Sebastien liet een hand door haar haren gaan en glimlachte. 'Voel je je al wat beter?'

Iluna knikte. "Veel beter." antwoordde ze en ze opende haar ogen weer. "Sebastien, je bent de eerste persoon tot wie ik me aangetrokken voel.." zei ze zacht, door de zee misschien wel bijna onhoorbaar.

Sebastien voelde hoe zijn gezicht weer vuur rood werd. Waarom kreeg hij dat steeds bij iedereen voor elkaar. Hij deed het totaal niet exspres meer toch leek het dat hij hier iedereen kon krijgen. Hij slikte en keek haar sprakeloos aan,

Iluna beet op haar lip, het was niet dat ze het niet meende - dat deed ze namelijk wel - maar ze had alweer spijt van haar woorden. "Ik.. Euhm.. Ik moet denk ik weer gaan.." zei ze zacht, waarna ze zich los maakte van hem en door het water terug naar het strand waadde.

Sebastien pakte haar bij haar pols vast en trok haar weer bij hem. 'je moet niet weg lopen voor je woorden.' Hij drukte zacht een tedere kus op haar mond.

Iluna beet op haar lip en keek hem even aan, waarna ze haar blik op haar handen vestigde, waardoor ze totaal verrast werd door de kus van Sebastien. Ze aarzelde even, maar beantwoordde zijn kus kort daarna.

Sebastien liet haar los en deed een stap naar achtere. 'Emm sorry dat had ik misschien beter niet kunnen doen.' Hij staarde naar zijn spiegelbeeld. Even voelde hij zich ongemakklijk.

Iluna slikte en frunnikte aan een haarlok. "I-ik ga maar denk ik.." zei ze zacht en ze draaide zich opnieuw om. Ze voelde tranen in haar ogen prikken, hij had duidelijk spijt van zijn actie, dat gaf haar alleen zekerheid dat het alleen ongemakkelijk zou worden.

Sebastien keek haar aan en beetje op zijn lip. 'lluna het ligt niet aan jou, ik dacht er niet over na en dacht misschien is dit niet zo goeie moment voor jou.'

Iluna pulkte aan een lok van haar haren en draaide zich aarzelend om. Ze keek hem aan en beet op haar lip, waardoor deze opnieuw begon met bloeden. Ze wist niet zeker of ze hem moest geloven, maar dat lag puur aan haar gebrek aan vetrouwen in mannen nam ze aan.

Sebastien liep naar haar toe en haalde de bloed bij haar lip weg. 'Je maakt je mond nog een stuk zo.' Hij zuchtte en keek haar aan. 'Ik zou proberen geen onverwachtse dingen te gaan doen goed?'

Iluna knikte en liet haar lip weer los. "Ja, dat is goed." zei ze en ze begon uit een lichte nerveusieteit een lok van haar haren te vlechten. "Dat is perfect.." fluisterde ze.

Sebastien glimlachte. 'je haren zitten wel goed hoor.' Hij pakte haar hand en trok haar zacht mee naar de kant. 'Straks vatten we beide nog kou.'

Iluna lachte even. "Sebastien, het water is minstens 20 graden en de lucht is minstens even warm." zei ze en ze keek even naar hun handen, ookal betekende het waarschijnlijk niets, het gaf haar een goed gevoel en het toverde een glimlach op haar gezicht.

Sebastien keek haar aan. 'Zelfs dan kan je koud vatten.' Hij glimlachte en keek haar aan. 'Emmm en nu.'

Iluna haalde haar schouders op. "Daar heb ik niet bepaald verstand van." Biologie was nou eenmaal niet haar beste vak - aannemend dat het bij biologie hoorde. Nogmaals haalde ze haar schouders op. "Maakt me niet uit, ik koos wat we gingen doen, toennet, nou mag jij kiezen wat je wil doen, je mag uit elke, maar dan ook echt elke activiteit kiezen die je je kan bedenken."

Sebastien glimlachte. 'Laten we eerst maar eens droge kleren gaan aan trekken. Daarna zien we wel verder goed?' Hij pakte zijn spullen op en gaf zijn t-shirt die nog droog was aan haar.

ik ga na bed. truste