Nog een stukje strand

ARg.... ik kan nogsteeds geen link plaatsen.....

Noah liep op door het ondiepe stukje water. Hij had zijn schoenen in zijn rechterhand en zijn broekspijpen een stukje opgerold. Hij schopte wat tegen het water terwijl hij rusitg verder liep.

Verlaten en alleen liep Mirre over het strand. Tot ze een jongen zag lopen in het water, ja ze zag het goed, tenminste,.... nog een snelle blik,... ja dit kon niet anders, hij moest het zijn. Ze rende op hem af en besprong hem van achteren. Niet echt de meest tactische begroeting, maar daar had ze nu echt even zin in. Het was zo'n tijd geleden dat ze hem had gezien. Hij viel op zijn buik in het water en zij viel met hem mee, Misschien niet echt handig, aangezien ze alle twee hun kleren nog aanhadden, maar dat kon ze nu niet meer terugdraaien. Ze rolde van hem af en begon te lachen. "Daar schrok je zeker wel van" Ze stak haar tong uit en keek de jongen toen pas voor het eerst recht aan in zijn gezicht. Ze werd knal rood.... Dit was niet de jongen die ze dacht dat het was, maar hoe kon dat, hij zag er van achteren exact hetzelfde uit.... Hoe kon zijn voorkant zo anders zijn?... "Oepssss" zei ze wat onhandig. "Volgens mij ben je niet wie ik dacht dat je was"......

Noah slaakte een kreet van schrik toen hij plotseling iemand op zijn rug voelde springen, waardoor hij zijn evenwicht verloor en voorover in het water viel. Hij keek het meisje verbaasd aan en knikte. 'Eh, ja, daar schrok ik inderdaad van?' Waar sloeg dit op? Hij trok een wenkbrauw op toen ze zij dat hij niet was wie ze dacht dat hij was. 'Misschien voortaan eers eens goed kijken voor je iemand bespringt?' zei hij, een beetje geïrriteerd, terwijl hij opstond. Hij keek naar zijn kleding en zuchtte. Fijn! Nu waren ze helemaal doorweekt.

De jongen was wat geïriteerd door haar actie, wat op zich wel begrijpelijk was, want echt slim was het niet geweest. Hij keek geïriteerd naar zijn kleding, waar inderdaad geen droog plekje meer op te vinden was. Ze schoot stiekem en zachtjes in de lach toen ze zijn gezicht zag op het moment dat hij naar zijn kleding keek.... Ze herstelde zich echter meteen, dat zij het grappig vond moest ze misschien maar niet laten merken, want hij leek er niets grappigs in te zien. "Sorry, sorry," zei ze haar lach inhoudend....

Noah keek haar verbaasd aan toen ze ook nog begon te lachen. Hier was toch helemaal niks grappigs aan? Hij veegde het natte zand van zijn broek en blouse en raapte zijn schoenen van de grond. Hij trok een vies gezicht toen hij zag hoe die eruit zagen. Lekker, natte schoenen. 'Maar beter ook, ja.'

Ze kon haar lag echt niet meer inhouden toen hij zijn schoenen pakte. Ze schoot keihard in de lag en kreeg wat water binnen, waardoor ze ook nog begon te hoesten. "Sorry, maar je ziet er zo grappig uit met die natte kleren,.... Komop, lach eens een beetje, bekijk het eens positief" Ze stond met een brede glimlach op.

Noah kon er echter geen lachje vanaf krijgen. 'Ik vind er niks grappigs aan,' zei hij, nog steeds even nors. Zijn kleren waren belangrijk voor hem, oké? En dan nog niet te spreken over zijn ha- OH SHIT ZIJN HAAR. Noah's handen vlogen naar zijn haar, hij liet er zelfs zijn schoenen bij vallen, en zuchtte opgelucht toen het nog redelijk droog aanvoelde.

Van binnen schoot ze opnieuw in de lach, maar dit kon ze nog inhouden, ze liet het aan hem niet zien.... Een echte ijdeltuit dus, en dat voor een jongen... Ze besloot maar een paar oplossingen op te sommen, om de jongen wat te kalmeren. "Je haar zit prima en je kleren zijn niet vies, hoogstens een beetje nat en tot slot krijg je, je schoenen ook heus wel weer droog, daar stop je gewoon een paar oude kranten in en dan kun je ze morgen weer aan." Haar ogen gleden van zijn haar naar zijn voeten en weer terug. Je kon goed zien dat hij aandacht besteedde aan zijn uiterlijk,....

'Nat ís vies,' zei Noah en hij wees naar het zeewater. 'Zout en vissenpoep noem ik vies.' Hij trok opnieuw een vies gezicht. Gatverdamme, vissenpoep op zijn kleding. 'En nu moet ik op blote voeten hélemaal terug naar school lopen.' Niet dat dat zo ver was, maar die weg voelde nou niet bepaald fijn onder zijn voeten. 'En dan nog niet te spreken over al het zand dat nu blijft plakken, nu ik mijn schoenen niet aan kan. En over mijn haar.. gelukkig zit dat nog, ja.'

Mirre zag het probleem niet, zij was hier zoiezo al op blote voeten naartoe gelopen, dat vond ze juist heerlijk. Daarnaast snapte ze niet goed wat hij met zijn voeten in het water deed als hij vervolgens beweerde dat het vies was en het zand tussen je tenen voelen was toch juist het fijnste gevoel wat er was?.... "Bekijk het toch niet zo negatief, maar lach er gewoon om." Ze zette een stap in zijn richting en duwde zijn mondhoeken met haar wijsvingers voorzichtig omhoog en glimlachte naar hem. "Kijk, zo moeilijk is het niet..."

Noah sloeg zijn armen over elkaar toen ze zijn mondhoeken omhoog duwde, lichtjes op zijn lip bijtend om zijn lach in te houden. Oké, dat was wel grappig.

"Bijna gelukt, maar ik zie het wel hoor" grijnsde ze, die glimlach die hij probeerde te verbergen was overduidelijk te zien. "Oke, geef het nu maar toe,... Je bent weer vrolijk." Ze zette weer een stapje naar achteren. "En dan ben ik toch ook wel benieuwd wie ik zo onhandig de zee heb ingeduwd" ze stak haar hand uit. "Mirre" Glimlachte ze, terwijl ze met haar andere hand wat natte haarlokken uit haar gezicht haalde.

'Vrolijk kan je het niet noemen, gewoon minder boos.' Noah haalde lichtjes zijn schouders op. Was best logisch. Hij probeerde zijn shirt wat uit te wringen en pakte toen haar hand vast. 'Noah.'

"Het wordt er niet mooier op als je het uitwringt Noah" gebruikte ze meteen zijn naam. "Er komen alleen maar meer kreukels in" Zei ze kijkend naar zijn shirt. De onderkant hing er nu verkreukeld en los bij, terwijl de bovenkant nog strak om zijn lijf zat, tja, het is maar wat je mooier vindt.

Noah haalde zijn schouders op. 'Hij moet toch naar de stomerij. Dit ding mag eigenlijk nieteens zo nat worden. Geen idee waarom ik hem dan ook naar het strand aantrek.'

"Wat dacht je van nog een beetje lol maken... door het zand heen rollen met onze natte kleren en dan een duik in zee" grijnsde ze.... Ze was benieuwd hoe deze ijdeltuit hierop zou reageren... Dat hij erop in zou gaan was uitgesloten. Hij vond de zee al smerig, laat staan het zand....

Noah keek haar vol ongeloof aan. 'Je maakt een grapje?' Waarom zou hij zichzelf nog viezer willen maken dan hij al was? Daalijk moest zijn huid er ook aan geloven! En zijn haar. Hij schudde vlug zijn hoofd.

hihi, dit was te verwachten, maar ze zou niet opgeven,... Nee, ze moest en zou deze jongen in het zand krijgen, of in ieder geval nog een keer het water in. "Aaaah... toe nou...." zei ze ietwat zeurderig. "Je bent zo weer schoon" voegde ze er met een vrolijk gezicht aan toe.

'Als jouw definitie van 'zo' over langer dan een half uur plaatsvind, dan inderdaad.' Noah sloeg zijn armen over elkaar en schudde nogmaals koppig zijn hoofd. 'Nogsteeds nee.'

"Langer dan een half uur?" vroeg ze verbaasd. "Je rolt twee seconde en nog geen minuut later lig je al in het water,... Weet je wat, ik doe het wel even voor" Ze rende een paar meter over het strand naar het zachte zand, anders bleef het natuurlijk niet plakken. Ze ging liggen en rolde al lachend een paar keer heen en weer. Daarna rende ze terug naar Noah. "Knuffel!" riep ze al rennend met haar armen wijd open.

Noah slaakte een kreetje toen ze op hem af kwam rennen en maakte zich zo snel mogelijk uit de voeten.

Dit kon niet lang meer duren. Vroeg of laat zou hij struikelen en dan viel hij op het zand of in het water. Als hij geluk had was het, het water, maar stiekem hoopte zij op het zand....

Noah was dan ook een van de lompste mensen op de planeet. Niet veel later bleef hij achter zijn eigen been haken en viel hij met een doffe smak in het zand. Hij duwde zich half overeind en hoeste het zand weg.

Mirre schoot in de lag en liet zich uit eindelijk vallen in het water om het zand van haar af te halen. Daarna stond ze snel op om Noah overeind te helpen. "Gaat het?"