Iluna's stulpje

Sebastien voelde iets prikken en probeerde langzaam zijn ogen open te doen, hij wist nu wel zeker dat er iets niet goed was.

Iluna gooide geïrriteerd het vlugzout op de grond. "Godver!" riep ze gefrustreerd en ze liet zich achterover op haar bed vallen en staarde naar haar plafond.

Sebastien probeerde haar hand vast te pakken. Maar echt de kracht had hij er niet voor.

Iluna keek opzij naar Sebastien. "Z-zal ik de dokter bellen?" vroeg ze aarzelend en ze streelde met haar vingers over zijn gloeiende huid.

Sebastien slikte even en keek der aan. 'Alleen als jij bij me blijft.' kwam er moeizaam uit zijn mond.

Iluna knikte. "Dat beloof ik." zei ze en ze drukte een kus op zijn voorhoofd. Ze haalde haar iPhone uit haar tas en belde naar de spoedeisende hulp van het dichtstbijzijnde ziekenhuis - ja, die had ze op 'speeddial'.

Sebastien sloot langzaam weer zijn ogen en zuchtte diep.

Iluna zuchtte. Ze zouden pas over twee uur terecht kunnen. "Over twee uur.." fluisterde ze in zijn oor en ze kroop zachtjes dicht tegen hem aan. "Wil je met de auto?"

Sebastien haalde licht zijn schouders op. 'het maakt me niet uit, zo lang jij neit weg gaat.'

Iluna knikte even. "Beloofd.." zei ze zacht. Door alle inspanning was ze moe geworden, ze had het echter niet gemerkt door de adrenaline. Ze zette een wekkertje voor over anderhalf uur en sloot haar ogen. Binnen no time viel ze in slaap tegen hem aan.

Sebastien legde moeizaam zijn arm om haar heen, en lette op zijn ademhaling, alles leek op het moment moeilijk te gaan. Maar hij wou haar er niet mee lastig valle.

Iluna lag als een klein kindje tegen hem aangekruld, maar dat maakte haar vrij weini uit. Het ging erom dat ze bij hem in de buurt was en dat dat fantastisch voelde - zelfs in haar dromen.

Sebastien drukte een kus op haar wang en sloot ook zijn ogen, alles voelde zwaar aan.

Iluna had haar hand zacht op zijn borst gelegd in haar slaap, terwijl ze als een baby'tje onverstaanbare dingen mompelde.

Sebastien glimlachte en kneep ligt in haar hand.

Iluna hoorde het alarm van haar telefoon afgaan en opende moeizaam haar ogen. "Je.." zei ze en ze streelde met haar vingertoppen over zijn borst.

Sebastien opende moeizaam zijn ogen en keek der aan. 'We moeten gaan, ik weet het.'

Iluna knikte en stond langzaam op van het bed. Ze pakte een schoon t-shirt uit haar kast - ze had nog steeds de bloederige trui aan - en tevens een schone, gescheurde broek. Ze kleedde zich in een rap tempo om en stak haar iPhone in haar BH.

Sebastien kwam langzaam over eind en ging op het einde van haar bed zitten, nog steeds voelde zijn lichaam zwaar aan, maar het moest maar.

Iluna stopte haar portemonne in haar tas en liep naar Sebastien toe. "Ik trakteer je zometeen op een ijsje." beloofde ze en ze hielp hem voorzichtig overeind.

-

Ik maak wel het ziekenhuis aan, mag jij beginnen.