Iluna's stulpje

Sebastien deed net of die heel diep moest nadenken om aan een antwoorde te komen. 'Emm ik weet het niet hoor, dit is al zo vermoeiend en ik zou toch nooit iets weten.'

"Wat, een beetje rondsjokken op de campus?" zei ze nep-spottend. "Watje." lachte ze, maar kort daarna drukte ze even haar lippen op die van hem.

Sebastien glimlachte en zoende haar op. Niet veel later trok hij haar opschoot. 'Ik ben zeker eenwatje.'

Iluna glimlachte en strek met haar vingers langs zijn wang. "Wel een schattig watje." fluisterde ze in zijn oor en ze drukte een kus in zijn nek.

Sebastien glimlachte. 'Dat zeg je nu, wacht maar tot je het monster ziet.'

"Welk monster?" vroeg ze, terwijl ze hem schuin aankeek. Iluna was nou eenmaal ontzettend nieuwsgierig.

Sebastien keek haar uitdagend aan. ´Daar mag jezelf achter komen.'

Iluna grijnsde en duwde hem zacht achterover en steunde op haar handen. Ze veegde een los plukje haar achter haar oor en drukte haar lippen op die van hem.

Seabstien glimlachte door wat ze deed en zoende haar terug. Ze moest eens weten wat hij allemaal deed en wat hij allemaal wou. Daar zou ze nog een stom van staan te kijken.

Iluna legde haar lichaam zachtjes op die van hem, door steeds minder op haar handen te steunen, terwijl ze hem nog steeds zoende.

Sebastien bleef haar terug zoenen en legde zijn handen op haar rug neer.

Iluna glimlachte even tegen zijn lippen en legde een hand in zijn nek en haar andere hand legde ze op zijn wang.

Sebastien stopte met zoenen en keek der aan. "ik Kan dit niet sorry.' Hij rolde haar licht van hem af en ging over eind zitten.

Iluna beet op haar lip en ging rechtop zitten. "W-wat is er dan?" vroeg ze zacht en ze frunnikte aan een touwtje van haar hoodie. Ergens voelde ze zich eigenlijk wel een beetje beledigd.

Sebastien zuchtte en keek der aan. 'Ik ben bang dat ik je pijn ga doen, als je zo verder gaat.'

Iluna trok haar wenkbrauw op. "Hoezo zou je me pijn doen?" vroeg ze en ze keek hem schuin aan.

Sebastien grijnsde. ´Ik ben een jongen, wat wil je nog meer weten.'

Iluna keek hem niet-begrijpend aan. "Wat bedoel je daar dan mee?" vroeg ze verward.

Sebastien zuchtte en sloot kort zijn ogen. 'Dat ik meer wil.'

"Dat snap ik ook wel, maar hoezo is dat een probleem dan?" vroeg ze en ze veegde zacht een pluk haar uit z'n gezicht.

Sebastien keek der aan. 'Ik wil je daarbij geen pijn doen, en weet niet als ik je daar bij kan en wil helpen.'

Iluna keek hem aan. "Denk je echt dat je me fysiek pijn zou doen?" vroeg ze, verbaasd was ze wel, aangezien ze door haar jeugdjaren toch een redelijk hoge pijngrens heeft gecreëerd.

Sebastien keek der aan. ´Ik wil meer lluna.'

Iluna haalde haar schouders op. "En waarom zou je dat niet kunnen krijgen van me?" vroeg ze en ze haalde het elastiekje uit haar halfnatte haren.

Sebastien trok kort zijn wenkbrauwe op. ´Omdat dat me niet zo logisch lijkt.'