Iluna's stulpje

Iluna duwde hem stevig tegen de muur aan - om te voorkomen dat hij zou vallen. "Waarheen dan wel?" vroeg ze en ze veegde verwoed een pluk haar uit haar ogen, die er twee seconden later weer voor hing.

Sebastien voelde de klap tegen zijn lichaam. 'Auw. Hij dacht even na. 'Nergens heen.'

Iluna liet hem weer los. "Sorry.." zei ze en ze beet op haar lip. "Sebastien, dat is geen optie. Ik kan meelopen naar je kamer, of je gaat even bij mij op bed liggen, of ik breng je naar het ziekenhuis." zei ze terwijl ze zacht met haar hand over zijn voorhoofd streek. "Jezus, je gloeit helemaal.." mompelde ze.

Sebastien probeerde haar aan te kijken. 'Alles gaat goed, laat me gaan.' Hij voelde hoe de grond weer weg zakte en zakte via de grond weer naar beneden.

Iluna schudde haar hoofd. "Sebastien, je bent de slechtse leugenaar ooit, op het moment." zei ze en ze tilde hem omhoog en ondersteunde hem, haar kamer in, waar ze hem op haar bed legde. "Waag het niet op te staan." ze was echt blij, dat ze aan kickboxen deed, anders had ze geen spieren genoeg gehad hem zo mee te slepen. Ze maakte een nat washandje en keek naar hem.

Sebastien probeerde toch tegen haar tegen zin over eind te komen, hij kon er niet tegen als iemand voor hem wou zorgen. 'laat me gaan.'

Iluna duwde hem zachtaardig weer terug en ging met het natte washandje over zijn voorhoofd. "Als jij je goed voelt. En zeg niet dat je je goed voelt, want dan zou je niet door de benen heen zakken.."

Sebastien sloot zijn ogen en besloot niks meer te zeggen,

Iluna keek naar hem, hoe zijn borstkas op een neer ging wanneer hij ademde en hoe zijn hartslag een lichte druk zetten op zijn huid. Ze schudde de gedachte van zich af, waarna ze zachtjes met het washandje over zijn huid heen depte.

Sebastien kneep licht zijn handen samen , alles deed zo zeer.

Iluna beet op haar lip. "Wil je misschien een asprientje, ibuprofen?" vroeg ze en ze bond haar haren strak vast. Ze stond alvast op en pakte een glas van haar nachtkastje.

Sebastien schudde zijn hoofd, hij had geleerd pijn is fijn. Zonder dat hij het wist dreunde hij dat hard op. 'Pijn is fijn.'

"Oké, is ibuprofen 400 goed?" zei ze, terwijl ze een lade opende en er een doosje met allerlei pillen uithaalde, vitamines, de pil en pijnstillers - ook enkele verdwaalde XTC-pillen, die ze mee had genomen van een dupstep feest.

Sebastien schudde zijn hoofd. ´Ik wil dat niet.´

Iluna schonk een glas water in. "Sebastien... Laat jezelf nou niet zo lijden..." zei ze zacht.

Sebastien sloeg wild met zijn armen om hem heen. ´laat me gaan.'

Iluna voelde zijn hand haar neus raken, waar binnen no-time druppeltjes bloed uit dropen. "Nou.. Als je dan echt zo graag wil gaan, ga maar." zei ze, met verheven stem en tranen die prikten in haar ogen. Haar stem was overgeslagen, wat liet merken dat ze op het punt staan van huilen. Van haar zachtaardigheid was niets over, ook geen hardheid.. Enkel verdriet.

Sebastien voelde de schok door zijn lichaam gaan en keek der aan. ´Gaat het?'

Iluna hield haar hand onder haar neus. "Het gaat wel.." mompelde ze terwijl ze richting de baskamer liep voor een wc-papiertje. Ze veegde haar handen af, waarna ze het papiertje onder haar neus drukte.

Sebastien kwam langzaam omhoog, het maakte hem niet uit dat zijn hoofd draaide , hij woui haar zien.

Iluna liep terug naar hem en beet op haar lip. "Ga weer liggen." zei ze zacht en alle zachtheid en bezorgdheid was weer terug in haar stem.

Sebastien keek haar vermoeid aan. 'Ik wou weten als alles goed met je ging, ik wou je geen pijn doen.'

Iluna ging naast hem zitten. "Het geeft niet. Ik kan wel tegen een stootje." Ze glimlachte. Ergens was een gekwelde geest te vinden in die lach. Het bloeden werd langzaam minder, de kloppende pijn in haar neus ook.

Sebastien pakte haar hand vast. 'Het spijt me echt.' Kort kneep hij in zijn hand en voor hij het wist werd het beeld zwart.

"Het g.." Ze nam de moeite niet haar zin af te maken. Ze sprong op har het bed en haalde vlug vlugzout - waarom ze had altijd in haar badkamer had liggen wist ze zelf ook niet. Ze liep ermee naar Sebastien. Ze hield het onder zijn neus, wachtend op enig resultaat.