Voetbalveld.

Amberlyn haar gezicht had ondertussen alweer haar normalen kleur gekregen en ze keek Sebastien aan. "Dát was gewoon het lot." grapte ze. "Nee, ik vind het wel fijn."

Sebastien knuffelde haar, het voelde gewoon goed. Ene kant had hij behoefte aan meer maar aan de andere kant wou hij het liever gewoon zo houden. Hij knuffele en wat zoene was heel fijn. Vooral met Amberlyn waarom wist hij niet als ze gewoon voor elkaar gemaakt waren. Hij glimlachte en keek haar aan. 'Als het lot is, mag het voor mij heel lang zo duren, en het geld ook voor mij dat het heel fijn is.'

Amberlyn glimlachte lichtjes terwijl ze tegen Sebastien aan leunde. Dít was anders dan normaal, dit voelde vertrouwd en niet gehaast zoals thuis altijd. Thuis waren het trouwens vieze tieners, Sebastien kon je moeilijk een vieze tiener noemen.

Sebastien drukte opnieuw zacht een kus op haar mond en keek haar aan. Hij snapte nog steeds niet waarom iedereen wel op hem viel, maar hij nog nooit een relatie had gehad. Hij glimlachte en streelde haar haren.

Amberlyn keek naar Sebastien zijn glimlach, hij was aanstekelijk. "Straks komt iemand." zei ze opeens.

Sebastien keek haar schuin aan. 'bang dat iemand komt die ons niet samen mag zien?' Vragend keek hij haar aan en ging iets meer over eind zitten. 'Ben je bang dat je betrapt word door iemand?'

Amberlyn schudde haar hoofd. "Ik ben nieuw hier, jij bent nieuw hier. Ik wil niet meteen al in de eerste maand herkent worden als dat ene meisje wat daar buiten wat lag te vozen." Niet weer.

Sebastien keek haar aan. 'We kunnen ook ergens anders heen gaan als je dat liever hebt?' Hij keek haar vragend aan en glimlachte.

Amberlyn schudde haar hoofd. "Ach, wat maakt het ook uit, weetje." Ze haalde lichtjes haar schouders op.

Sebastien druk een kus op haar mond. 'Als jij dat wil.' HIj glimlachte en streelde haar gezicht.

Amberlyn glimlachte lichtjes. Ze haalde haar hand door Sébastien zijn haar heen.

Sebastien keek haar aan en trok der dichter bij. 'Je bent lief.'

Amberlyn glimlachte terwijl ze Sebastien in zijn ogen keek. "Jij ook, wist je dat?"

Sebastien schudde zijn hoofd. ´Nee dat wist ik niet.'

Amberlyn stak haar tong naar Sebastien uit. "Nu wel."

Sebastien glimlachte en drukte een kus op haar wang. 'Dat klopt nu wel, maar als ik het geloof is een andere verhaal.'

Amberlyn dchudde lichtjes haar hoofd. "Hoe kan ik bewijzen dat ik het meen? Want daar kan je niet aan twijfel hoor! Dat mag niet!"

Sebastien streelde haar gezicht. 'Ik geloof je ook wel, dat jij de waarheid spreekt. Maar dat ik het zelf kan geloven is een andere verhaal.'

Amberlyn tuitte haar lippen even. "Hoe kan ik je dan anders laten denken?" vroeg ze. Ze dacht na; Het zou misschien helpen om een lied te zingen, maar ze wist niet of Sebastien dat wel leuk vond. "Wat nou als ik het voor je zing?"

Sebastien glimlachte. 'je kan het altijd proberen, maar het ligt niet aan jou, totaal niet. Eerder door dingen in me verleden.' Zijn lach verdween in een sombere blik.

Amberlyn haar glimlach verdween ook. "Iedereen heeft dingen ijn zijn of haar verleden wat hem of haar nu maakt tot wie hij of zij is. Daar kunnen we niks doen." Ze streelde zijn gezicht. "Maar het komt allemaal wel goed. Dat beloof ik je."

Sebastien keek haar aan. 'dat is zeker waar, maar goed wil er liever niet aan terug denken.' Hij drukte een kus op haar mond en sloot zijn ogen.

Amberlyn kuste hem teder terug. Ze begreep hem, ze begreep hem helemaal. Haar vingers streelde zijn gezicht nogsteeds.

Sebastien genoot van het moment en trok haar zo dicht mogelijk tegen hem aan onder het zoenen.

Amberlyn glmlachte lichtjes onder het zoenen. Ze wou dat ze het moment stil kon zetten en er voor altijd in kon blijven.