Voetbalveld.

Sebastien keek haar aan. 'Nee ik meen het echt, ik ben 19 en in al die jaren heb ik nog geen relatie gehad.' Hij slikte even toen ze de pluk bij zijn oog weg haalde.

Amberlyn keek hem even schuin aan. Ergens snapte ze he wel, een relatie nam zoveel mee, verantwoordelijkheid, etc. Met een relatie zat je aan iets vast, zonder was je vrij om te gaan en te staan waar je wilde. "Opzich lijkt me dat wel fijn. Gewoon vrij zijn."

Sebastien glimlachte. 'het probleem was niet dat ik me niet wou binde ofzo hoor, maar niemand zag me ooit echt staan.' Hij slikte ook al moest hij toe geven dat hij er nooit echt knap uitzag omdat hij vaak onder de blauwe plekken en littekens zat.

Amberlyn klakte met haar tong. "Stomme mensen zeg, daar in Parijs." Ze schudde haar hoofd. "Als je nou in Texas woonde, dan had ik je wel zien zitten hoor."

Sebastien begon te lachen. 'Wou je zeggen dat er iemand in je buurt moet wonen voor dat je een relatie met die gene begint?' vragend keek hij haar aan.

Amberlyn haalde haar schouders op. "Dat zou wel fijn zijn. Daarbij komt dat je diegene anders niet kent he. Een relatie met iemand die je niet kent."

Sebastien haalde zijn schouders op. 'Mensen bestaan er om kennis mee te maken, en niet af te wachten op iets wat vertrouwd is.' Hij glimlachte en keek haar schuin aan.

Amberlyn dacht daar even over na. "Dus ik kan, als voorbeeld, je na de kennismaking al meteen zoenen?"

Sebastien knikte licht. 'Waarom niet, als iets goeds en vertrouwts fout waarom zou je daar dan iets op tegen hebben? Als je iets niet wil kan je dat altijd nog zeggen, daar heb je tenslotte en mond voor gekregen.'

Amberlyn dacht wéér even na over deze informatie. Ergens wilde ze hem nu zoenen, hier, op dit veld, maar iets hield haar tegen.

Sebastien keek haar schuin aan en glimlachte. Daarna sloot hij zijn ogen om te genieten van de zon die op zijn gezicht scheen.

Amberlyn, die nog steeds op Sebastien zijn schoot zat, keek naar zijn gezicht. Iets in zijn gezicht haalde al haar twijfels weg. Ze sloot haar ogen en drukte haar lippen op die van hem.

Sebastien voelde de tinteling door zijn lichaam gaan. Hij had dit niet zien aan komen maar het voelde totaal niet onprettig, toen haar lippen de zijne raakte zoende hij haar teder terug.

Amberlyn haar hand had de hele tijd nutteloos tegen haar zij gehangen, maar nu streelde ze zachtjes met haar hand door Sebastien zijn haar.

Sebastien trok met zijn hand die op zijn schoot lag haar dichter naar hem toe, terwijl hij zijn andere hand langzaam liet zakken. Waardoor hij haar als het ware boven op hem trok onder het zoenen.

Amberlyn opende haar mond een stukje zonder dat ze het zelf doorhad. Haar andere hand leunde tegen Sebastien zijn borst aan.

Sebastien liet een hand op haar rug rusten en streelde die af en toe. Ook hij opende meer zijn mond en liet alles gewoon gebeuren. Als of dit gewoon zo hoorde, dat deze kennings makking een voor bestemming had. dat dit werd bewezen dat ze samen hoorde, oke hij kon door draaien en dat was hij op dit moment zeker aan het doen. Hij zoende haar nog steeds en streelde zacht en teder haar rug.

Amberlyn haar hand dat op Sebastien zjin bort lag greep zachtjes zijn shirt vast. Het voelde vertrouwt en normaal, waarschijnlijk was ze hierom gaan voetballen. Het lot wilde dat zo. Ookal geloofde ze niet in het lot en die dingen.

Sebastien glimlachte en zette een kus in haar nek neer en liet een hand door haar haren gaan. 'Je bent echt prachtig.'

Amberlyn wist niks te zeggen. Ze vond haarzelf helemaal niet speciaal, ze was dan wel tevreden met haarzelf, maar dat betekende niet dat ze meteen mooi, of zelfs prachtig, was.

Sebastien liet een hand over haar wang glijden en drukte zacht een tedere kus op haar mond. Hij hoorde de vogels fluiten en genoot van het moment. Het voelde goed heel erg goed zelfs.

Amberlyn streelde Sebastien zijn borst zachtjes, terwijl haar lippen de zijne voelde.

Sebastien keek haar aan en glimlachte. 'Niks zou jou schoonheid kunnen evenaren wist je dat?' Hij sloot zijn armen meer om haar heen.

Amberlyn bloosde dieprood en ze verbord haar gezicht in Sebastien zijn shirt.

Sebastien drukte een kus op haar voorhoofd. 'je hoeft je voor mij niet te schamen hoor. Ook al vind ik het knap dat we in zo korte tijd zo dicht bij elkaar zijn.' Hij glimlachte en probeerde haar aan te kijken.