Middeleeuws café

Iluna lachte. "Ik doe niet té veel, ik doe gewoon veel." zei ze eigenwijs en ze liet de ijsklontjes in het glas ronddraaien.

Sebastien schudde zijn hoofd en dronk zijn glas leeg. 'Wat jij wil.'

k moet gaan vriend is er :O

Iluna beet kort op haar lip. "Vertel eens, wat ik jouw favoriete zanger(es) of band?" vroeg ze, om vlug over te springen naar een ander onderwerp.

Sebastien dacht even goed na, ´Ik zou het eigenlijk niet zo snel weten nu, en jij?'

Iluna schudde haar hoofd. "Nee, niet specifiek, ik vind een hele hoop echt goed." antwoordde ze en ze veegde een stukje as van haar jurkje af.

Sebastien knikte als een bevestiging dat hij er mee eens was. 'Nee zo zie ik dat dus ook.'

Iluna dronk de gesmolten ijsklontjes op en zette haar lege glas neer. "Wil je nog iets te drinken, deze keer betaal ik."

Sebastien schudde zijn hoofd. 'Nee bedankt, om eerlijk te zijn heb ik al weer genoeg gedronken, Misschien straks nog een cola ofzo.'

"Nou, ik neem nog een bitterlemon." zei ze lachend en ze wenkte een van de obers, waarna ze een bitterlemon bestelde. "Zullen we anders zo erhm.. Iets anders gaan doen?" stelde ze voor, omdat ze totaal geen idee had wát.

Sebastien knikte en keek haar aan. ´Ik vind het prima, het je ergens zin in, of maakt dat je niet uit?'

Iluna haalde haar schouders op en glimlachte even naar de ober die haar de bitterlemon bracht. "Nee, het maakt mij niet echt uit." zei ze en ze nam een flinke slok bitterlemon.

Naom.. Me needs drama

Sebastien ogen werden weer mee genomen door de ober. Hij kon er gewoon niks aan doen waar door hij niks hoorde wat ze zei.'Sorry wat zei je?'


wat?

Iluna schudde lachend haar hoofd. "Niets, kom, we gaan." zei ze, waarna ze de rest van het glas achterover goot. "Jij kiest onze volgende locatie." zei ze, nadat ze geld uit de zak van haar jasje haalde en dat op tafel legde.

dat ik drama wil

Sebastien trok zijn pruillipje op en stond op. Hij wisselde het geld wat op tafel lag omdat hij zou betalen. Toen hij weg wou lopen voelde hij dat iemand hem bij zijn pols had vast gepakt, verbaast draaide hij zich om om te kijkenw ie het was.

Iluna opende de deur van het café en toen ze zich omdraaide om iets tegen Sebastien te zeggen, stond hij er niet. Ze keek rond in het café, toen ze hem zag staan bij een ander persoon, wie het was zou ze zo niet kunnen zeggen, doordat hij precies in de schaduw stond.

Sebastien voelde hij er aan zijn pols werd getrokken. Hij kon de gene niet herkennen maar voelde dat de gene sterker was dan hij. Hij voelde hoe hij in zijn rug werd geduwt om mee te lopen. Hij probeerde om zich heen te kijken maar dat lukte niet.

Iluna liep met een vlugge pas naar Sebastien - voor zover dat ging op de verotte schoenen die ze droeg. Ze liet op een gegeven moment haar schoenen maar achter, het geklik van de hakken irriteerde haar dood, plus het maakte teveel herrie, op blote voeten zou ze geruisloos kunnen kijken wat er in godsnaam aan de hand was.

Sebastien werd de keuken in gesluurd en tegen de muur aan gegooit. 'Wat is er nou aan de hand?' Hij staarde de man aan die zijn pols had vast gepakt en slikte een keer. Hij kon niet volgen wat er aan de hand was.

Iluna keek naar het tafereel in de keuken. Ze moest iets doen, maar wat kon een meisje van haar lengte en gewicht in godsnaam inbrengen tegen wat er aan de hand was, waarvan ze niet eens wist wát er was.

Sebastien voelde hij een hand zijn keel iets dicht kneep. 'Dit komt er van als je je vader voor liegt.' Sebastien probeerde lucht te halen wat moeizaam ging, hij wist totaal niet waar hij het over had.

Iluna slaakte een kort gilletje toen de man Sebastiens keel dichtkneep. Ze slikte even en keek naar Sebastien. Ze bleef piekeren, ze moest toch íets doen?

Sebastien keek de man aan. 'Waarrr heb je het over.' Het praten ging moeizaam omdat het hem veel lucht koste wat hij bijna niet had.

Iluna liep aarzelend een stukje de keuken in en beet op de binnenkant van haar lip; tegen zo'n kleerkast kon zij - met jaren kickbox les - niet op. Ze veegde haar haren uit haar gezicht, peinzend over welke actie te ondernemen, als ze iemand zou bellen, zou haar iPhone geluid maken, dus dat was geen optie.

Sebastien staarde de man aan. `Wees eens duidelijker.' Hij voelde zijn gezicht witter worden en steeds minder lucht kregen. De grip die hij op de man had liet hij los, omdat het te veel moeite koste.