Noah's bedroom.

Amberlyn grijnsde terwijl ze zijn schoenen bekeek. 'Uhu.' beaamde ze. "Prachtig. En zal ik je een geheim vertellen? Zodra ik de meeste mensen hier ken, dan draag ik ze ook.' Ze haalde een elastiekje van dr pols en maakte een warrige staart.

Noah keek haar even verbaasd aan. 'Maar dan zien ze alsnog dat je klein bent.' Bij 'klein' maakte hij aanhalingstekens met zijn vingers. 'Wat is dan het nut van eerst pijn hebben in die hakken?' Hij snapte vrouwen niet.

Amberlyn dacht even na. "Ja, maar eerst hebben ze me groter gezien dan ik al ben, dat maakt indruk." Ze haalde haars chouders op, wist zij veel. Zo deed ze het altijd eigenlijk al, haar moeder zei dat ze dan meer vrienden kreeg.

Noah lachte eventes en knikte. 'Daar zit wat in, al betwijfel ik of het voor mij ook werkt.' Hij glimlachte even en stond toen op van zijn bed. 'Iets te drinken?' Hij knikte naar de minibar die in een hoek van de kamer stond.

Amberlyn grijnsde. "Wil je zien hoe ik dan ben zonder hakken? Je staat nog verbaasd." Ze lachte. "Ja, geef maar wat, alles mag." Ze knipoogde als grap.

'Trek ze maar eens uit,' zei Noah lachend. 'Als je durft.' Hij keek even in het koelkastje en trok een moeilijk gezicht, er stond nog niet veel in, begin van het schooljaar enzo. 'We zullen het met cola moeten doen.' Lekker saaai.

"Cola is best, of je moet alcohol erin willen, dat heb ik nog op mijn kamer, ik kan dat zo halen." zei ze, terwijl ze ondertussen de bandjes van haar hakken losmaakte en ze uitschopte.

Noah dacht even na over haar aanbod en schudde toen zijn hoofd. 'Nee, geen goed plan, ik ben nogal ehh.. raar als ik alcohol op heb, geen goede eerste indruk.' Hij glimlachte eventjes en stak een glas cola naar haar uit.

Amberlyn grinnikte. "Dat kan." zei ze, terwijl ze het glas aanpakte. "Oké, als je gaat zitten, dan onthul ik je mijn grootste geheim in de eerste paar dagen, of weken, of maanden, deze keer eigenlijk weken."

Noah lachte, knikte en ging braaf zitten. Hij nam een slok uit zijn eigen glas en keek verwachtingsvol naar Amberlyn. 'Nou, kom maar op kleine.'

Amberlyn stak haar tong naar haar uit terwijl ze van zijn bed af wipte. Ze stond nu op blote voeten en draaide een rondje rond. "Deze 1 meter en 63 centimeter zijn helemaal van u, meneer."

Noah fronste zijn wenkbrauwen even. Hij stond zelf ook op en schudde lachend zijn hoofd. 'Wat stel jij je aan zeg! Zo klein ben je niet!' Vergeleken met hem niet, tenminste, maar Noah dacht er niet aan dat de meeste mensen langer dan hem waren. 'Sowieso, lang is overschat! Klein is ehh.. Het nieuwe zwart!'

Amberlyn begon hard te lachen, waarbij haar cola gevaarlijk in haar glas bewoog. Snel probeerde ze te stoppen met lachen, maar toen dat niet werkte nam ze maar wat slokken vanhaar cola en zette dat op een kastje van Noah neer. "Het nieuwe zwart?" herhaalde ze lachend.

Noah knikte, heel overtuigd van zijn eigen uitspraak. 'Lach niet zo!' zei hij, terwijl hij een nep-gekwetst gezichtje trok: pruillip en grote puppyogen.

Amberlyn probeerde te stoppen met lachen en zette een serieus gezicht op, wat vreselijk mislukte. "Sorry" lachde ze. "Ik kan er niks aan doen." Ze liep weer terug naar zijn bed en liet haar erop vallen.

'Nou zeg,' mompelde Noah, 'eerst mij uitlachen en dan mijn bed inpikken.' Hij ging er zelf in kleermakerszit op zitten. 'Onbeschoft!'

Amberlyn beet hard op haar lip, in de hoop dat dit haar lachen zou stoppen. Toen ze iets rustiger werd, zei ze: "Sorry Noah." Ze keek hem lang aan.

Noah schudde zijn hoofd draaide deze met een 'hmpf' weg. 'Nee. Ik weet het niet hoor. Ik ben écht gekwetst.' Hij haalde een hand door zijn haar waarna hij zijn armen over elkaar sloeg. Noah was een redelijk goede acteur, dus hij zag er best echt verdrietig uit.

Amberlyn stopte al snel met echt lachen. Ze kroop over zijn bed, wat er nogal stom uitzag, zodat zijn zijn gezicht was. "Aawh, Noah." pruilde ze. "Ik doe alles."

Noah keek haar met grote oogjes aan, op zijn onderlip bijtend om de opkomende glimlach te verbergen. 'Echt waar?' vroeg hij voorzichtig. 'Zelfs.. Zelfs monopoly?' vroeg hij, gevolgd door een brede grijns.

Amberlyn keek hem even verbaasd aan, maar verbergde die verbazing snel. Ze knikte. "Ja, zelfs Monopoly." knikte ze bevestigend. Alles was alles.

'Nou in dat geval!' Noah sprong overeind, 'verdrietigheid' direct weg, en haalde het spel uit een van zijn lades. 'Oke, beoordeel me niet voor het hebben van dit spel, ik verbeel me nou eenmaal vaak.'

Amberlyn begon weer te lachen. "Ik dacht dat je een grapje maakte." zei ze lachend. Ze schudde haar hoofd". "Ik wil de hond zijn." grijnsde ze snel. Als ze de hond was, dan won ze wel.

Noah trok direct een ernstig gezicht terwijl hij weer ging zitten en hij alles goed neerzette. 'Ik maak nooit grapjes over Monopoly,' zei hij, 'en ik wil de auto!'

Amberlyn grinnikte. "Ik ga winnen, als je dat maar weet." zei ze serieus. Thuis deden ze dan wel geen Monopoly, ze deden wel andere ruilspellen, en Amberlyn? Amberlyn was daar een kei in.