Het grote meer.

Dit meer ligt midden in het bos, er worden waterfietsen verhuurd, vandaar een paar lange steigers die ver in het water steken.

OMGOMGOMG IK WIL VAN DE GLIJBAAN! Ok'e, sorry..
---
Het dorre gras kraakte onder Amberlyn haar voeten, de wind liet haar haar achter haar aan waaien. Toen Amberlyn vanuit haar raam het meer had gezien, was ze meteen in haar nieuwe badpak gesprongen op opweg gegaan. Haar badpak leek, als je het zo bekeek, heel erg op een bikini. Haar rug was helemaal open en je kon haar buik ook gewoon zien, het enige wat het een badpak maakte was dat haar topje vastzat aan haar broekje. Ze had het dorre, vieze gras achter haar gelaten en liep nu op een stijger. Ze wist, dat zodra ze bij het einde was, ze het water in zou springen. Vandaar dat ze snel een elastiek van d'r pols afhaalde en een staart in haar haar deed. Voila, nu was ze klaar om te gaan zwemmen. Ze nam een hap lucht en rende het laatste stukje over de stijger en dook het water in.

http://www.newyorker.de/fileadmin/content/microsites/spring_2012/img/swim/07_A4_swim-bikini_02-2089.jpg

Jake had een waterfiets gehuurd en fietste langzaam door het midden van het meer. Hij had al een uurtje daar midden op het meer gehangen, geluierd in de zon en besloot nu de rest te verkennen. Hij hoorde een plons en kneep zijn ogen samen om goed te kunnen zien wat het was. Het was het meisje waar hij ook al naast was gaan zitten in het auditorium. (hint? Posten!! haha) Die wilde hij wel van dichtbij bekijken. Hij verhoogde het tempo van de knalroze waterfiets wat om naar het steigertje te kunnen waterfietsen.

Toen Amberlyn boven kwam nam ze meteen een hap lucht, niet omdat ze zuurstof nodig had, maar om te voelen of ze nog wel leefde. Onder water was alles wel mooi, maar ook vreselijk verstikkend. Ze was al een eind van de steiger af en ze besloot terug te zwemmen toen ze een fel roze waterfiets op haar af zag komen.

Jake keek naar het water, het duurde best lang voor dat ze weer boven kwam, en toen ze eindelijk boven kwam was ze dichterbij dan verwacht. Hij stopte met trappen en gleed langzaam over het water naar hem toe.

Ik ben een haar
---
Amberlyn wachte glimlachend tot de waterfiets dichtbij genoeg was. Ze had ondertussen haar haren wat in model gebracht met wat water, al zag het er nogsteeds vreselijk uit. "Hee." riep ze. "Ken ik jou niet?"

Je hebt haar :p

Jake lag inmiddels weer stil in het water, vlak naast het MEISJE. "Ja, ken ik jou ook niet?" zei hij vrolijk.

Amberlyn grijnsde en kreeg als dank een plons water in haar gezicht. "Gatverdamme." begon zo. "Maar ik denk het wel." zei ze.

Jake grinnikte. "Ik ben Jake, en jij bent degene die praktisch wegrende toen ik naast je kwam zitten." zei hij en hij trok een pruillipje.

Amberlyn zwom dichter naar zijn waterfiets toen en ging eraan hangen, dat was minder vermoeiend. "Ohja, dat deed ik he? Ik ben trouwens Amberlyn."

"Ja dat deed je, vond het heeeeeel gemeen" lachte hij. Amberlyn vond hij een mooie naam, apart. Jake knikte naast hem. "Je mag er ook wel in hoor."

Amberlyn twijfelde even maar klom toen toch behendig op de 'boot'. "Sorry daarvoor dan." grijnsde, terwijl ze haar haren uitkneep en naast de jongen ging zitten. "Vertel jij me nu eens je naam."