Starbucks.

Hoewel Kris absoluut niet van koffie hield, was Starbucks toch een van zijn favoriete plekjes. Niet dat veel mensen van hem wisten dat hij niet van koffie hield - want kom op, welke jongen lustte er nou geen koffie? Hij had vaak zat geprobeerd om het lekker te vinden, maar telkens zonder enig resultaat. Koffie bezorgde hem op zijn zwakst gezegd nog net geen kotsneigingen. De frappucino's daarentegen, daar kon je hem midden in de nacht nog wakker voor maken. Vooral de vanille frappucino's. Hij had er voor het gemak dan ook meteen twee besteld toen hij aan een van de tafeltjes was gaan zitten. Misschien was dat een beetje té gulzig maar dat interesseerde hem vrij weinig. Net als het feit dat hij behoorlijk werd aangestaard omdat hij in zijn eentje een tafel in beslag nam. Wat interesseerde hem die starende mensen nou?

Iluna kreeg van de vrouw achter de koffie-machines haar caramel frappuchino, waarvan ze meteen een slok nam. Ze had het onzettend warm, het was dan ook minstens 25 graden. Ze was van plan om eerst koffie te halen en daarna te gaan zwemmen en daarom droeg ze ook haar bikini onder haar zomerjurkje. Ze zette haar hoedje even goed op haar hoofd en keek rond, waar kon ze gaan zitten... Het was zoals gewoonlijk nogal druk bij de Starbucks. Ze vond uiteindelijk een jongen die een hele tafel in beslag nam. "Hè, mag ik er misschien bij mogen zitten?" vroeg ze, met een vriendelijke glimlach die haar lippen sierde.

bikinidingetje:

http://weheartit.com/entry/19883442

rest minus de tas:

http://weheartit.com/entry/23968430

Zodra er een meisje bij zijn tafel kwam staan ging Kris meteen haastig rechtop zitten. Hij was heus niet asociaal ingesteld en zou nooit iemand geweigerd hebben, maar dat het meisje er ook nog eens allesbehalve slecht uitzag maakte de situatie er gelijk stukken beter op. 'Ja, natuurlijk!' zei hij snel. Hij mikte zijn lege frappucino snel in de prullenbak en begon aan zijn tweede. Als hij zo doorging zou hij nog eens een brainfreeze krijgen, maar daar dacht hij niet zo over na op het moment. Hij had het nu wel druk genoeg met het meisje bij zijn tafel. Zo druk dat hij vergat zichzelf voor te stellen. Oeps.

Iluna nam plaats op de lege stoel en nam een slok van haar koffie. "Ik ben Iluna overigens." zei ze, toen ze zich bedacht dat ze enkel had gevraagd of ze erbij mocht komen zitten. "Zit jij ook op LA Arts?" vroeg ze nieuwsgierig en ze nam nog een flinke slok. Ja hoor, brainfreeze. Ze merkte dat haar hoofd ineens pijn begon te doen van de kou en ze moest bijna lachen om haar eigen stommiteiten - maar ze pijn in haar hoofd weerhield haar hiervan. "Sorry daarvoor.." zei ze, half lachend, toen ze een beetje was bekomen van de hersenvries.

'Kris,' stelde hij zichzelf ook maar snel voor. Hm, Iluna was inderdaad wel een naam die bij het meisje paste. Niet dat hij ooit eerder van die naam gehoord had, maar het had wel iets. Blijkbaar kon Iluna echter niet zo goed tegen de kou als hij, want zij had wel een brainfreeze te pakken gehad. 'Gaat het wel?' vroeg Kris, wiens gezichtsuitdrukking meteen een stuk serieuzer en bezorgder was dan een paar tellen geleden. Hij maakte er waarschijnlijk een groter probleem van dan zijzelf, maar zo ging het altijd bij hem. Hij had altijd het idee dat meisjes veel kwetsbaarder waren en kon het vaak ook beter met meisjes vinden dan met jongens. Niet dat hij dat zelf zou toegeven. Haar vraag was hij weer totaal vergeten. Hij moest echt iets aan die warrige boel in zijn hoofd gaan doen.

Iluna knikte. "Het is maar brainfreeze." zei ze, de pijn van de brainfreeze was inmiddels volledig verdwenen. "Maar Kris, zei je? Ik had meer iets verwacht als Cho ofzo, gezien je Aziatische uiterlijk, niet beledigend bedoeld. Ik vind Aziaten schattig." zei ze, het laaste klonk nog vrolijker, zulke opmerkingen waren typisch iets voor haar, ze sprak vaak dingen uit zonder erbij na te denken of het kwetsend over kon komen. Iluna was nou eenmaal spontaan en recht voor z'n raap.

Het was zo typisch dat mensen van hem verwachtten dat hij een of andere Aziatische naam zou hebben. Niet dat het hem stoorde, hij was namelijk vrij trots op zijn achtergrond, maar het werd wel een beetje saai. 'Cho wordt voornamelijk als achternaam gebruikt,' antwoordde Kris meteen. 'En mijn moeder is Amerikaans, dus vandaar. Ik vind Iluna wel precies een naam voor een meisje als jij.' Zijn gezicht betrok een fractie van een seconde na haar laatste woorden. Schattig. Hij vond haar schattig. Dat was de zoveelste die hem schattig vond, in plaats van 'stoer' of 'cool'. En hij had nog wel gewoon zijn pet op?! Je zou toch zeggen dat hem dat een andere uitstraling gaf, maar niet dus. Hij besloot zijn mond er maar over te houden, aangezien het de sfeer niet verbeteren zou, maar leuk vond hij het niet hoor.
Schattig, pfff. Dat was iets voor jongetjes van 10!

Iluna zag zijn gezicht kort betrekken en beet even op haar lip. "maar die pet geeft je wel ee 'edgy'-touch." voegde ze eraan toe, het was een gemeende opmerking, die ze waarschijnlijk ook gemaakt had als zijn gezicht niet was betrokken, alleen hoopte ze ook op die manier er voor te kunnen zorgen dat hij niet te lang bleef hangen in het foute dat ze had gezegd, ookal had ze geen idee wát ze fout had gezegd; dat deed er naar haar mening ook vrij weinig toe.

Hoewel Kris nooit lang om dit soort dingen kon treuren, vrolijkte het compliment van Iluna hem behoorlijk op. Dat waren weer eens andere 'complimentjes' dan alleen maar aanhoren hoe schattig meisjes hem wel niet vonden. En dan ook nog meisjes die jonger waren dan hem! 'Dankje!' zei hij vrolijk, waarna hij het laatste restje van zijn frappucino wegwerkte en zijn blik weer op het meisje voor zijn neus richtte. 'Wil je nog iets drinken? Of heb je misschien zin om mee te gaan naar het park verderop?' stelde hij voor.

Iluna nam tevens de laatste slok van haar Frappuchino en mikte de beker in de prullenbak. "Euhm, park klinkt goed." zei ze vrolijk en ze pakte haar tas op, die ze daarna over haar schouder hees. "Woon je al langer in Los Angeles?" vroeg ze, zo niet, dan kon zij hem wel een leuk parkje laten zien, anders dan zou ze gewoon afwachten welk park hij in gedachten had.

'Nog niet zo heel lang, ik denk net twee maanden,' beantwoordde Kris haar vraag, waarna hij naar buiten begon te lopen. Hij wachtte uiteraard wel even of Iluna met hem mee zou lopen en of ze hem niet opeens in de steek liet. 'Heb je een betere plek om naartoe te gaan dan?' Hij maakte hem eerlijk gezegd niet zo heel veel uit waar ze naartoe gingen, als het maar een beetje verkoelend was, of in ieder geval niet in de volle zon. Hij vond de zon geweldig hoor, maar in een zonnesteek had hij geen zin.

Iluna liep rustig achter hem aan; het was te warm om haast te maken. "Ik weet dat het perfecte plekje." antwoordde ze en ze keek hem aan, met een glimlach die haar lippen sierde. "Volgt u mij." zei ze en ze liep rustig voor hem uit, naar het verborgen meertje.

-GONE

Melgior gooide net zijn lege beker weg en keek even door de vitrine naar binnen, zou hij nog iets halen? Hij graaide zijn iPhone uit zijn zak en checkte zijn saldo even, toen hij zich realiseerde dat hij helemaal geen geld zorg meer had. Oude gewoontes... Hij checkte even zijn twitter en facebook. Hij startte ook zijn skype op en belde naar zijn nicht uit California terwijl hij toch besloot terug naar de balie te lopen om nog een ice coffee te halen.

Haar linker hand reikte naar de deurklink en Eleanor zwaaide hem open waardoor er een koel windje op haar af kwam. Dat deed haar goed, het was de hele dag al snikheet en ze had echt even zin in iets koels. Daarom liep ze het eerste het beste zaakje binnen om wat te drinken te halen, in dit geval de Starbucks. Eleanor observeerde de Starbucks, en liep naar de balie. 'Strawberry Smoothie, alsjeblieft,' zei ze. De vrouw achter de balie knikte met een glimlach op haar gezicht en draaide zich om, om Eleanor's drankje klaar te maken. Terwijl ze wachtte keek Eleanor nog even rond. Haar oog viel op een jongen die haar kant op liep.
-
Ik moet even met de hond uit... sorry! Ik ben in een klein half uurtje weer terug (:

Melgior lachtte en liep naar de balie waar hij nog een ander meisje zag staan, hij herkende haar vaag. 'Heee kleine!' zei hij lachend naar zijn nichtje, terwijl hij de oortjes van zijn telefoon in deed. Hij was heel close met haar vroeger, het waren meer vrienden dan familie. Nadat hij naar La Arts was gegaan was het contact er vermindert, zo af en te hadden ze dit soort gesprekken waarin duidelijk werd dat ze elkaar erg mistte.

Een frons verscheen op Eleanor's gezicht. Werd ze nou juist kleintje genoemd? Dat viel zwaar mee! Ze was dan misschien niet zo héél groot, maar toch wel 1.68. Eleanor keek verwoed om zich heen om te zien wie dat zei, toen ze merkte dat het de jongen was en dat die het niet tegen haar had. Een zucht ontsnapte uit haar mond en ze schudde onopvallend haar hoofd, leuke, knappe jongens zeggen toch nooit wat tegen haar. Die vallen op meisjes die met dit soort weer rondlopen in een bikini en een minirokje zonder slipje aan. Zo is Eleanor niet, met dit weer draagt ze liever een kort jurkje. Ze keek naar beneden, ze had een blauw zomerjurkje aan getrokken met een riempje er omheen. Ach ja, zo erg zag ze er niet uit, toch?

Toen Melgior het meisje voor hem zag fronzen lachtte hij even hardop en eindigde hij het gesprek met zijn nichtje. Toen het hem opviel dat hij aan de beurt was kwamen de woorden 'Een Ice coffee, medium' en terwijl die gemaakt werd keek hij even lachend naar het meisje. 'Oh ik had het tegen een vriendin van me' Hij zwaaide met zijn telefoon en grijnsde even waarna hij de Ice coffee aan nam en betaalde waarna hij even zijn blik op het meisje liet vallen. 'Hé, kan ik je ergens op trakteren?' Vroeg hij, aangezien hij niet goed kon zien of ze al wat gehaald had.

'Oh..' bracht Eleanor uit. Ze was hem niet echt een lang antwoord verschuldigd. 'Nee, bedankt. Ik heb al een smoothie besteld.' zei ze, met een glimlachje er achteraan. Van haar moeder had ze altijd geleerd beleefd te zijn, dus een vriendelijk lachje was wel op zijn plaats. Helaas ontstond er daarna een awkward stilte, waarbij Eleanor zo min mogelijk oogcontact probeerde te maken. Op de een of andere manier werd ze altijd een beetje nerveus in het bijzijn van jongens. Meestal veranderde dat wel als ze zich eenmaal op haar gemak voelde bij hen, maar een eerste ontmoeting ging altijd mis bij haar. Het meisje waarbij ze haar bestelling had opgenomen kwam aanlopen met haar smoothie. 'Dankjewel. Hoeveel krijg je van me?' vroeg Eleanor. Daarna legde ze het geld op de toonbank en ging een tafeltje verderop zitten.

Melgior knikte en glimlachtte nog even naar haar, waarna hij terug aan de kruk ging zitten waar hij al zat. 'Smakelijk.' Zei hij nog waarna hij aan zijn ice coffee begon en de ruimte wat rond keek. Normaal had hij gewoon geld neer gelegd voor haar smoothie als traktatie, maar aangezien ze niet erg op haar gemak leek besloot hij haar maar gewoon lekker haar ding te laten doen.

Sorry voor het lange niet-reageren, mijn verbinding viel uit...
-
Eleanor kon het niet laten om naar de jongen te staren. Hij deed wel aardig tegen haar, maar ze was weer eens zo dom om weg te lopen. Dat is nou typisch zoiets wat ze doet als ze bij een jongen is die ze niet of niet goed kent; weglopen. Maar goed, het was gebeurt en hij zou haar waarschijnlijk niet nog een keer aanspreken. Of ze zou hem zelf moeten aanspreken natuurlijk. Eleanor slaakte een kreunte. Waarom ging het bij haar nou niet zo makkelijk als bij alle meisjes van haar school...

Awh geen idee! (:

Melgior leunde met zijn ellebogen op het barretje voor hem. Hij keek wat naar buiten naar de mensen en pakte even zijn iPhone er bij toen hij deze voelde trillen door een what's app. Hij nam een klein slurpje uit het rietje van zijn ice coffee terwijl hij het smsje beantwoorddenn.

Eleanor nam een laatste slok van haar smoothie. Ze had even nagedacht en vond dat ze wat tegen hem moest gaan zeggen. Voorzichtig stond ze op en liep naar de bar, om vervolgens naast hem te gaan zitten. 'Zeg, ken ik jou soms ergens van?' vroeg ze. Ze stond versteld van zichzelf, dat ze dat zo durfde te vragen!

Melgior keek om naar haar en lachte vriendelijk. 'We zitten bij elkaar op school geloof ik, als ik het me goed herinner.' Hij fronsde even en dacht even na. 'Elena?' gokte hij met een lachje rond zijn lippen en hij beet even op zijn onderlip aangezien hij het niet helemaal zeker meer wist.

Eleanor grinnikte en schudde haar hofd. 'Eleanor. Bijna goed.' zei ze. 'Je zit dus op LA Arts? Dan denk ik namelijk dat ik je wel eens heb zien lopen.' Eleanor keek nog eens goed. Hij had een beetje donker haar en zat regelmatig op zijn mobieltje. Ja, die had ze zien lopen.