Schoolvijver

http://farm2.static.flickr.com/1391/614601849_93e8045c9e.jpg

De grote vijver van de school, ligt aan een groot grasveld.

Iluna kneep haar ogen dicht, toen ze haar gewonde hand in het ijskoude water stak, terwijl ze zeiknat werd door de regen. Haar capuchon was afgewaaid, maar het feit dat de glassplinters in haar hand staken, deden haar wat meer. Ze viste haar iPhone uit haar broekzak en tikte aarzelend op Sebastiens naam en daarna op het groene hoorntje, hopend dat hij op zou nemen, ondanks het eerdere voorvalletje.

Sebastien voelde hij zijn telefoon over ging, Hij staarde naar het beeldscherm toen hij de naam zag staan. Hij wou niet op nemen daar was het niet het juiste moment voor. Hij slikte en bleef staren naar het beeldscherm, hij ging liever trainen ook al zou dat mis gaan.

Iluna voelde een traan langs haar wang glijden, die zich al vlug mengde met het regenwater, toen hij niet opnam. Ze staarde nog een minuut naar het scherm, met trillende handen. Ze rilde, het was ijskoud, met die regen en haar hand in het water. Ze haalde haar hand uit het water en zag een dun straaltje bloed langs de glasscherven lopen. Ze wilde ze er wel uit halen, maar aan de andere kant was ze bang voor de hoeveelheid bloed die eruit zou kunnen komen - op dat gebied was ze écht een watje.

Sebastien had tranen in zijn eigen en staarde naar het beeldscherm, nooit zou alles gaan hoe hij het zou willen. hij liet zijn mobiel valle en keek toe hij die en stukjes viel. Elk stukje zag hij als een mislukt iets van zijn leven, en aan zijn mobiel te zijn was dat nog aardig veel. Hij slikte en voelde de tranen langs zijn wangen lopen.

Iluna probeerde hem nog een keer te bellen, maar toen kreeg ze te horen 'Het nummer dat u probeert te bellen, is niet in gebruik.' Nog sneller als ze was gaan zitten, sprong ze weer op. Ineens had haar gevoel van fysieke pijn in haar hand, zich omgezet in bezorgdheid voor Sebastien.

Sebastien gooide zijn telefoon tegen de muur aan en schokte verder richting de sportschool, en keek wel wat er allemaal ging gebeuren.

Iluna keek om zich heen, waar zou ze hem kunnen vinden? Ze beet op haar lip en besloot dat hij waarschijnlijk - dacht ze - naar de sportschool zou zijn. Ze versnelde haar tempo wat, dat het bloed langzaam over haar hand en pols naar haar vingers sijpelde, merkte ze nog nauwelijks.