Sportschool.

Sebastien`s hoofd was op hol geslagen hij wist niet meer wat hij moest doen, stil liet hij zichzelf vallen in de verlaten sportschool, weinig mensen gingen hier heen. Hij zuchtte en trok zijn muts meer over zijn ogen, hij wist wel dat hij een mislukkeling was, dat zijn vader misschien wel gelijk had. Hij voelde een traan langs zijn wang gaan wat kon hij nu nog doen.

Sebastien voelde de waas voor zijn ogen komen, het voelde zwaar om te weten dat hij net als zijn telefoon was. Makkelijk als het uit kwam, maar onhandig om bij je te dragen. Hij slikte en merkte hoe de tranen zijn verzicht vertoebelde. Hij was net zo zwak als zijn telefoon die in stukjes was gevallen, zo was zijn geest ook.

Iluna duwde de deur van de sportschool open en keek kort naar haar hand, die langzaam druppeltjes bloed achterliet waar ze liep. Ze keek om zich heen en liep aarzelend naar Sebastien toe, toen ze hem zag.

Sebastien liet zichzelf helemaal op de grond vallen en staarde naar het plafon, nog steeds gleden de tranen over zijn wange heen en was zijn geest niet te beheersen.

Iluna ging zachtjes naast hem op de grond zitten, met haar schone hand veegde ze de tranen van zijn wangen, terwijl haar andere hand op haar oversized trui lag. "Ik was bezorgd om je..." fluisterde ze.

Sebastien sloeg zacht haar hand weg en draaide zich om. 'laat me alleen.' Hij slikte de tranen weg en staarde voor zich uit.

"Sebastien, je bent onredelijk bezig.." zei ze zacht, ze kon horen hoe haar stem oversloeg toen ze dat zei. Ze beet op haar lip en keek naar haar lichtblauwe trui, die inmiddels een grote, rode vlek bevatte.

Sebastien kneep zijn handen bij elkaar. 'Ik ben niet on redelijk, laat me gewoon even is gewoon beter.' Hij keek haar licht aan en schrok toen hij het bloed zag. Met een vaart kwam hij over eind. 'Wat heb je gedaan.'

Iluna trok haar hand in eerste instantie weg, toen ze zich realiseerde dat dat eigenlijk de reden was dat ze hem belde. "I-ik weet niet.. Ik kreeg een waas voor mijn ogen toen je weg ging.. En toen heb ik denk ik de spiegel in mijn badkamer kapot geslagen." zei ze en ze opende moeizaam haar hand, die ze dichtgevouwen had, wat de minst pijnlijke houding was.

Sebastien trok zijn hand schoenen en zijn pet uit en keek naar de wond. 'je moet hem schoon gaan maken waarom heb je geen hulp gezocht?'

"Daarom belde ik jou.." zei ze zacht en ze keek naar de scherfjes die half uit haar hand en pols zaten. "De schoolzuster was juist vandaag vrij.." zei ze en ze keek naar haar andere hand.

Sebastien zuchtte. 'Ik kan proberen te helpe maar weet nie of ik het kan.'

Iluna beet op haar lip en keek hem aan. "Ik wil je wel laten weten dat ik je niets kwalijk neem.." zei ze zacht, terwijl ze naar het druppelende bloed keek.

Sebastien pakte haar hand voorzichtig vast. ´Ik zou proberen de glas scherven er uit te halen.´

Iluna keek hem aan. "Maar misschien niet boven de vloer van de sportschool.." zei ze en ze keek naar het plasje bloed dat zich had gevormd op de vloer.

Sebastien glimlachte. 'Alles valt schoon te maken.'

Iluna knikte kort en keek toen naar haar hand. Waarom hield het niet gewoon op met bloedden. Ze veegde een pluk nat haar uit haar gezicht en keek hem weer recht aan.

Sebastien trok voorzichtig de glas scherven uit haar hand, als of hij nooit wat anders had gedaan dan verzorgen. hij glimlachte kort en hield alles goed in de gaten.

Iluna's gezocht vertrok van de pijn toen hij de glasscherven eruit trok en het liefst zou ze haar hand terug trekken. Ze had haar andere hand tot een vuist gebald, dat hielp een beetje.

Sebastien trok de laatste glasscherf er uit en keek haar aan, ´Je moet nu alleen nog goed spoelen en de kleine stukjes er uit laten gaan.´

Iluna knikte en keek hem dankbaar aan. "Dankje." zei ze met een klein glimlachje en ze stond op. "Een verbandje zou ook geen overbodige luxe zijn." zei ze lachend en ze eksel hem nog een keer recht aan. "Nou.. Dan.. Ik zie je nog wel denk ik..."

Sebastien zuchtte. ´Zorg eerst er maar voor dat die wond goed schoont word.´ De rest negeerde hij en keek om zich heen.

Iluna knikte en keek hem kort aan. "Doei.." zei ze zacht en ze draaide zich om, waarna ze de sportschool weer uit liep.

Sebastien maakte de vloer schoon en keek haar na. Licht beet hij op zijn lip, waar was hij toch allemaal mee bezig.


wat een dode boel