De kantine

Mijn dienblad gleed over de ijzeren staven. Bij de appelflappen bleef ik staan. Ik had nu net genoeg geld bij me voor wat eten en wat drinken, maar ik kon het drinken ook skippen en een appelflap nemen. De geur bracht me even terug naar London, naar de keuken, waar altijd dezelfde geur hing als mijn moeder appelflappen ging bakken. Ik zuchtte, en grijnsde even. Uiteindelijk besloot ik voor een pistoletje gezond te gaan, en een blikje cola. Ik rekende af, en ging aan een lege tafel zitten. Er waren nog vier lege stoelen. Het was ook eigenlijk nog geen pauze, maar ik had een ingeroosterd, vrij uur. Ik begon afwezig een hap te nemen van het pistoletje, en kauwde langzaam.

Lieverd, 3e persoon.
--
Amberlyn keek even in haar portomonee. Hmm, net genoeg voor iets lekkers hoopte ze. De dienbladen lagen op een hoge stapel aan het begin van de ijzeren staven, maar zelfs met haar hakken kon ze er niet bij. Vermoeid ging ze op haar tenen staan en pakte de bovenste. Ze vervloekte haar lengte. Boos schoof ze het dienblad, misschien iets te hard, over de ijzeren staven. De vrouw achter het eten keek haar boos aan. Ze liep door naar de broodjes en zocht een broodje tonijnsalade, maar nee, die was er niet. Doordat die vrouw haar net zo boos had aangekeken durfde ze nu niet om een broodje tonijnsalade te vragen. Geïrriteerd pakte ze een appelflap en rekende die af. Haar ogen gleden over de lege tafeltjes en die ene jongen.

Oh, moet je in de derde persoon? :c
------
Achter zich hoorde Keith wat geroezemoes. Een dienblad dat te hard over de ijzeren staven schraapte, en hoge hakken die op de vloer tikte. Keith keek even vanuit zijn ooghoeken, maar kon net niet zien wie er was. Hij had al een paar mensen leren kennen, en Keith maakte hier en daar een praatje, maar echt goede vrienden? Nee, nog niet echt. Hij keek weer naar zijn dienblad, en opende zijn colablikje.

Ja, anders is het echt te moeilijk om te volgen, sorry.
-
Amberlyn haalde haar schouders op en liep richting de tafel van de jongen. Ze zette haar dienblad tegenover hem neer en ging zitten. Ze had hem nog geen blik waardig gekeurd, maar nu werden haar ogen vanzelf naar hem toe getrokken. "Vind je het erg?" vroeg ze zonder dat ze het zelf merkte. Ze toverde een glimlach tevoorschijn.

ERG omg HAHA

Wat is eg? ;o ---- Oh aha hahah!
---
Het geluid van de hakken kwamen dichterbij, en Keith keek vanuit omhoog naar het meisje. Deze kende hij nog niet. Ze ging bij hem aan tafel zitten, en keurde hem geen blik waardig. Uiteindelijk richtte Keith zijn blik ook weer op zijn eten. Hij nam net een slok drinken toen het meisje voor hem zei: 'Vind je het niet erg?' Keith slikte de slok door, wat een beetje een prikkend, onprettig gevoel veroorzaakte, en keek haar toen een beetje verward aan. 'Erg? Wat erg?' vroeg hij. Meteen voelde hij zich dom. Had hij iets belangrijks gemist?

Amberlyn grijnsde. "Dat ik hier kom zitten. Weet ik veel, wie weet stoor ik je wel." Ze nam een hap van haar appelflap. Snel slikte ze het door en brak hem door de helft. "Wil je de helft?" Ze zocht naar haar drinken, maar die was ze vergeten te kopen.