Ziekenhuis

Sebastien liep met behulp van lluna naar binnen. 'Kunnen we niet terug gaan, ik wil hier niet zijn.' Hij beet op zijn lip en keek der aan.

Iluna schudde haar hoofd. "Ik ben bij je.. Alles komt goed.." Zei ze, op een zachte fluistertoon en ze liep traag naar de balie om te melden dat Sebastien er was.

Sebastien keek omzich heen, hij wou hier niet zijn hij wou weg. Ver weg van hier.

Iluna liep naar hem toe en pakte zijn hand vast. "De dokter komt ons zo halen.." zei ze en ze keek hem recht aan.

Sebastien beet even op zijn lip en knikte. Hij had er totaal geen zin in.

Iluna groette de dokter vriendelijk en keek even opzij naar Sebastien. "Kom je?" vroeg ze glimlachend en ze hield zijn hand stevig vast.

Sebastien beet weer harder op zijn lip en stond met tegen zin op.

Iluna kneep even bemoedigend in zijn hand en keek hem aan. "'t Komt goed.." fluisterde ze in zijn oor en ze drukte een kus op zijn wang.

Sebastien schudde zijn hoofd, door zijn vader had hij een angst voor dokters.

Iluna streelde met haar duim over de rug van zijn hand. "Ik blijf bij je." zei ze en ze gaf een kneepje in zijn hand.

Sebastien keek om zich heen en volgde angstig de dokter. 'Ik wil niet.'

Iluna keek hem aan. "Rustig maar. Ik beloof je; ik laat je geen moment alleen." zei ze en ze streelde opnieuw met haar duim over zijn hand. "Anders gebeurt er zometeen iets nog ergers.."

Sebastien keek haar aan met angst in zijn ogen. Hij wist dat hij nu beter zijn mond dicht kon houden.

Iluna legde haar hoofd even op zijn schouder. "Alles komt goed, dat zweer ik je.." zei ze en ze keek opzij naar hem.

Sebastien slikte toen ze bij een ruimte kwamen en keek der aan.

Iluna kneep geruststellend in zijn hand. "Ik ben bij je.." zei ze zacht en ze keek even naar de dokter, die gebaarde dat ze konden gaan zitten.

Sebastien schudde zijn hoofd. 'Ik wil weg hier.'

Iluna zuchtte kort en liep met hem de grote gang op. "Wat is er nou, Sebastien?" vroeg ze. Haar stem klonk lieflijk en zacht, maar tegelijk doodsbenauwd en ontzettend bezorgd.

Sebastien beet op zijn lip. 'Ik heb een hekel aan ziekehuizenen en dokters.'

"Hoe komt dat?" vroeg ze, waarna ze zacht haar hand op zijn bovenarm legde. "Ze willen je toch enkel helpen?"

Sebastien zuchtte. 'Omdat het vroeger normaal was dat ik er elke dag was'

Iluna knikte even. "Maar je hebt nu iets ernstigs, denk ik. Ik ben bang dat je.. Nouja.. Snel achteruit gaat.." zei ze, haar stem brak en een traan rolde over haar wang.

Sebastien keek der aan en schudde zijn hoofd. ´Dat kan niet.'

Iluna beet op haar lip. "Maar het gebeurde toen net ook.." Een klein beetje wanhoop drong zich een plek naar voren in haar stem en ze keek naar haar handen, zodat hij haar bloeddoorlopen ogen en de tranen niet hoefde te zien.